لورتا نوروفیدبک – تهران و کرج

لورتا نوروفیدبک در تهران و کرج

لورتا نوروفیدبک روشی غیر دارویی برای بهبود بیماری های اختلال کمبود توجه بیش‌فعالی ADHD و صرع است؛ که توانست در مدت کوتاهی، تاییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا را کسب کند. این روش درمانی، به پروتکل های استاندارد مانند تتا/بتا، پتانسیل های قشر آهسته مغز و نوروفیدبک ریتم حسی-حرکتی نیز مقید است. مطالعات در مورد نوروفیدبک در اواخر دهه 1950 و 1960 به پیشگامی دو محقق توسعه یافت: دکتر جوزف کامیا از دانشگاه شیکاگو و دکتر بری استرمن از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و تا امروز هم یکی از حیطه های پر چالش پژوهشی در علوم مغز و روان پزشکی است. در ادامه، به بررسی نحوه عملکرد لورتا نوروفیدبک خواهیم پرداخت.

لورتا نوروفیدبک چگونه درمان می کند؟

از دهه 1990، تحقیقات متنوع در زمینه علوم مغز، منجر به پیدایش روش جدیدی به نام لورتا (توموگرافی الکترومغناطیسی مغز با وضوح پایین) شده است. لورتا در واقع مجموعه ای از الگوریتم های ریاضی است که موقعیت سه بعدی یک فعالیت خاص مغز را محاسبه می کند. به عبارت دیگر، لورتا نوروفیدبک، موقعیت فعالیت را با درجه بالایی از دقت تخمین می زند. اندازه‌گیری ساختارهای عمیق مغز بر اساس الکترودهایی که روی پوست سر قرار دارند، مانند پیدا کردن مرکز زمین لرزه بر اساس اندازه‌گیری‌های سطح زمین است.

حوزه ای که با فعالیت های نقشه برداری مغز سروکار دارد «تصویربرداری عصبی» نامیده می شود. تصویربرداری عصبی به دو دسته تقسیم می شود: تصویربرداری ساختاری و تصویربرداری عملکردی. در تصویربرداری ساختاری، محققان به ساختار یا آناتومی مغز نگاه می کنند. تومور مغزی یا آسیب ناشی از سکته مغزی ممکن است با تصویربرداری ساختاری آشکار شود. در مقابل، تصویربرداری عملکردی به نقشه برداری از فعالیت مغز مربوط می شود. به عنوان مثال، هنگام خواب، نواحی مغز در مقایسه با حالت بیداری متفاوت عمل می کنند. بنابراین ساختار بدون تغییر باقی می ماند اما فعالیت مغز تغییر می کند. تصویربرداری عملکردی به محققان اجازه می دهد تا پردازش اطلاعات را در مغز مطالعه کنند. اگر می‌خواهیم بدانیم مغز در یک موقعیت خاص چگونه کار می‌کند و چگونه واکنش نشان می‌دهد، باید این رویکرد را دنبال کنیم.

امروزه سه تکنیک پردازش تصویر در زمینه تصویربرداری عملکردی غالب است. یکی از فناوری های تصویربرداری کاربردی، qEEG (EEG است که به طور قابل توجهی ارزان تر از PET یا fMRI است. همچنین، یکی دیگر از عمده تفاوت های این سه تکنیک، در نحوه اندازه گیری آن هاست. در EEG فعالیت الکتریکی مغز، مستقیماً اندازه‌گیری می‌شود. در حالی که در دیگر روش ها، میزان اکسیژن موجود در خون بررسی شده و از طریق آن میزان فعالیت مغز دست می آید. مزیت این اندازه گیری مستقیم ، تشخیص دادن عملکر و فعالیت مغز بدون تاخیر و در کوتاه مدت است. در زمینه نوروفیدبک، این مورد، دستاوردی مهم و حیاتی است. از نظر دانش فیزیولوژی عصبی، می دانیم که هر چه مغز سریعتر بازخوردی را در مورد عملی که انجام می دهد دریافت کند، یادگیری مغز از آن بازخورد بسیار سریعتر و موثرتر است. اینجاست که سر و کله شرطی شدن کنشگر در نوروفیدبک EEG پیدا می‌شود.

لورتا نوروفیدبک چه تفاوتی با نوروفیدبک کلاسیک دارد؟

در نوروفیدبک کلاسیک بر خلاف لورتا نوروفیدبک، فرد از دو یا سه حسگر برای اندازه گیری و بهبود بخشیدن به نواحی مغزی که درست زیر جمجمه قرار دارند استفاده می کند. با این حال لورتا نوروفیدبک از 19 حسگر مختلف برای انجام این کار استفاده می کند. شاید در وهله اول، 19 حسگر، به نظر زیاد برسد اما استفاده از چندین حسگر می توان اندازه گیری مناطق عمیق تری در زیر سطح جمجمه را میسر سازد. برای مثال، یکی از آن ساختارهای عمیق‌تر مغز، سیستم لیمبیک نام دارد. سیستم لیمبیک مجموعه ای از نواحی مغز است که با حافظه و تنظیم هیجان سروکار دارد. از آنجایی که بسیاری از مشکلات روانی ریشه در اختلال سیستم لیمبیک دارند، لورتا نوروفیدبک پتانسیل بسیار زیادی برای درمان ارائه می دهد. مثال دیگر اختلال استرس پس از سانحه است. در این مورد اغلب، آمیگدال واقع در سیستم لیمبیک، درگیر می شود. این همان ناحیه مغزی است که بر تنظیم هیجانی نیز تأثیر می گذارد و اغلب تحت تأثیر PTSD قرار می گیرد. ما، به لطف لورتا نوروفیدبک، بشر قادر است تا مستقیماً این ناحیه را بسیار سریعتر و بهتر از نوروتراپی سنتی بهبود بخشد. اگر شما نیز نیاز به مشاوره و شرکت در جلسات لورتا نوروفیدبک در تهران و کرج را دارید برای دریافت تایم مشاوره کلیک کنید.

آیا کودکان خردسال می توانند از لورتا نوروفیدبک استفاده کنند؟

به لطف نوروفیدبک سنتی، می توان به تغییرات بسیار سریع‌تری از نظر تنظیم عصبی و بهبود علائم به دسدست یافت. با این حال، لورتا نوروفیدبک به عنوان اولین روش درمانی در کودکان خردسال توصیه نمی شود، مگر اینکه مشکلاتی حائز اهمیت در ارتباط با تشخیص بیماری هایی همچون آسیب مغزی تروماتیک، PTSD، OCD، اختلالات یادگیری و اوتیسم وجود داشته باشد. اما در کل، پیشنهاد ما به کار گیری درمان های سنتی برای سنین ۲ تا ۴ سال می باشد. لورتا نوروفیدبک مبتنی بر درمان نواحی برادمن مغز است. 19 ناحیه از مغز که می توان با نوروفیدبک سطحی درمان کرد، این نواحی مربوط به ناحیه های عمیق در مغز است که به عنوان مناطق برودمن شناخته می شوند.

نواحی برادمن در مغز چگونه تعریف می شوند؟

نواحی برادمن در ابتدا توسط آناتومیست آلمانی Korbinian Brodmann بر اساس سازماندهی ساختار سلولی نورون‌هایی که او در قشر مغز مشاهده کرد، تعریف و شماره‌گذاری شد. برادمن نقشه خود از نواحی قشر مغز را در سال 1909 منتشر کرد. از ابتدا فرض بر این بود که ساختارهای مختلف عملکردهای متفاوتی را انجام می‌دهند، این نواحی تا یک قرن مورد بحث، اصلاح و تغییر قرار گرفته‌اند.

در ادامه به بررسی سوالات رایج مراجعین درباره جلسات درمانی لورتا نوروفیدبک می پردازیم.

روز به روز، بر تعداد افرادی که این روش غیر دارویی را برای معالجه انتخاب می کنند افزوده می شود. بنابراین، افراد سودجوی متعددی که در زمینه سلامت روان و علوم اعصاب آموزش ندیده اند وارد این حوزه خواهند شد. برای بیمار بسیار مهم است که بتواند پزشک خود را ارزیابی کند و پاسخ این سوال را که آیا پزشک وی دانش و اعتبار لازم برای انجام نوروفیدبک را دارد یا خیر.

اولین سوال مهمی که می بایست پرسیده شود این است که آیا پزشک از طریق تنها مرجع صدور گواهی، اتحادیه بین المللی صدور گواهینامه بیوفیدبک دارد یا خیر. اگر دارای گواهینامه مذکور نباشند، شدیداً هشدار می دهیم که از این افراد خدماتی دریافت نکنید. در ادامه نیز سوالاتی را آورده ایم که بیماران در طول زمان و در طول مشاوره ها با مرکز نوین مشاوره مطرح کرده اند.

1. نوروفیدبک به زبان ساده چیست و چگونه عمل می کند؟

به بیان ساده تر، نوروفیدبک عبارت است از بهبود بخشیدن به مغز با استفاده از داده های خود مغز. روند درمان نیز به این شکل است که بیمار پس از معاینه و بررسی های پزشک مربوطه در جلسات درمانی شرکت می کند. در هر جلسه، با کلاه نوار مغزی که بر سر بیمار قرار می گیرد، نوزده الکترودی که توانایی برقراری ارتباط و تفسیر نورون های مغزی را دارند سیگنال های مغزی بیمار را به سیستم درمانگر ارسال می کنند. سیستم درمانگر، محاسبات مورد نظر را انجام داده و برای درمانگر اطلاعاتی به شکل اعداد و نمودار و… که قابل خواندن و پردازش است را ارائه می کند. ازین پس، پروسه اصلاح عملکرد مغز بیمار آغاز می شود که هیچ گونه تزریق، جراحی، اشعه و یا شوک برقی در آن دخیل نیست.

2. آیا نوروفیدبک می تواند عوارض جانبی داشته باشد؟

پاسخ مثبت است. سیستم‌هایی که از EEG استفاده می‌کنند، بر داده‌های علمی تکیه نمی‌کنند و نتیجه رویکردی هستند که در دهه 1960 آغاز به فعالیت نمودند. آموزش بر روی نوار حسی حرکتی (C3، C4، CZ) در گذشته زمینه‌ای بود که منجر به بهبودی های کلی در توجه و برانگیختگی شد. اما شایان ذکر است که این موضوع هنوز مبتنی بر حدس و گمان است و اثباتی برای آن وجود ندارد.
امکان دارد که در هنگام استفاده از qEEG، پزشکان بی تجربه وسوسه شوند که به «نقاط حیاتی» در داده های توپوگرافی مراجعه کنند و الکترودها را در آنجا قرار دهند تا فرکانس های EEG را بالا یا پایین بیاورند. علی الظاهر، اگر این نواحی، نواحی «جبرانی» مغز باشند؛ ممکن است تمرین در این نواحی و فرکانس‌ها اثر معکوسی در تقویت شبکه‌های نامنظم داشته باشند که در آخر، منجر به واکنش‌های نامطلوب یا عدم بهبودی خواهد شد.