نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی

امروزه بیش فعالی در نوزادان در مقایسه با سایر سن های کودکان کم می باشد اما کم بودن این امار دلیل بر مهم نبودن این امر نیست بلکه یک نوزاد حتی ممکن است بیشتر از یک کودک پنج ساله اسیب پذیر باشد. در حقیقت بسیاری از متخصصان حرفه ای طی پژوهش های فراوان فهمیده اند که برخی علائم مانند بی قراری، گریه شدید، کم خوابی و ناتوانی در خواب کودک که از نظر خانواده ها امری طبیعی و سطحی می باشد اما این امر با بیش فعالی مرتبط بوده است. در این مقاله سعی کرده ایم تمامی جوانب از نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی را به طور کامل بررسی کنیم تا والدین با آگاهی در این موارد در صورت مشاهده کوچک ترین مورد هر چه زودتر برای درمان اقدام کنند. ما در پایان این مقاله به والدین پیشنهاد می کنیم که در صورت مشاهده هر کدام از علائم با یک مشاور در زمینه کودک مشورت کنند تا با کار های عجولانه برای فرزندان خود مشکلی ایجاد نکنند. پس تا پایان مقاله با ما همراه باشید تا با نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی و همچنین درمان آن آشنا شوید.

بیش فعالی چیست؟

در حقیقت نام دیگر بیش فعالی کمبود توجه می باشد. بیش فعالی یا کمبود توجه یک اختلال عصبی و رفتاری می باشد که این بیماری با علائمی مانند بی ‌توجهی، حواس ‌پرتی و دمدمی مزاج بودن کودک شناخته می‌شود.  در بررسی‌ هایی که پزشکان انجام داده اند گفته شده که اختلال بیش فعالی شایع‌ ترین اختلال در سلامت روان یک کودک می باشد. حتی پزشکان برای شیوع بیش فعالی تخمینی زده اند که این تخمین 5 تا 11 درصد در کودکان بوده است در حالی که این تخمین در نوجوانان بزرگ سال درصد کمتری می باشد.

از طرفی دیگر علائم بیش‌ فعالی علاوه بر اثر گذاشتن بر روی روان نوزاد یا کودک می‌تواند در آینده روی کار، مدرسه، وظایف خانه‌داری و حتی روابط او تاثیر گذار باشد. در حقیقت مدیریت یا درمان این بیماری هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان می‌تواند یک چالش مهم باشد. اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی و علم راه کار هایی که متخصصان ارائه داده اند بسیار موثر بوده و کودکان و نوجوانان بسیاری با رعایت گفته های پزشکان به طور کامل درمان شده اند.

دلیل بیش فعالی در کودک چیست؟

در این بخش از مقاله قصد داریم به دلیل بیش فعالی و علت به وجود آمدن آن در نوزاد بپردازیم. علت به وجود آمدن بیش فعالی به عوامل ژنتیکی و محیطی یک کودک بستگی دارد و نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی  عدم توجه و تمرکز را می توان مثال زد. در حقیقت از مهم ترین عواملی که می توان در بروز بیماری بیش فعالی کودک موثر باشد سیگار کشیدن و یا حتی مصرف الکل در دوران بارداری مادر است.

حتی استنشاق دود سیگار توسط مادر باردار باعث اختلال در رفتار کودک می شود. همچنین از دیگر دلایل بیش فعالی در کودک می توان به مسمومیت های ناشی از سرب حاصل از دود اتومبیل و آلودگی هوا، غذا های حاوی مواد افزودنی مانند شیرین کننده های مصنوعی که در اب میوه ها وجود دارد یا حتی رنگ دهنده های خوراکی اشاره کرد که همگی در بروز اختلال بیش فعالی در کودک سهیم هستند.

بیش فعالی در نوزادان و سن تشخیص بیش فعالی

سن تشخیص بیش فعالی کودکان توسط یک اکادمی اطفال در کشور امریکا در سال 2011 برای کودکان 6 تا 12 سال در نظر گرفته شده بود اما پس از سال 2011 این تشخیص توسط دیگر دکتران حرفه ای تغییر پیدا کرد و سن بیش فعالی در کودکان به 4 تا 18 سال تغییر یافت. این مورد در حالی است که بسیاری از متخصصان دیگر گفته اند که حتی کودکان زیر 4 سال که نوزاد هستند نیز ممکن است به بیش فعالی دچار شوند.

برای تشخیص بیش فعالی کودک زیر 4 سال اقدامات ویژه ای در نظر گرفته نشده است چرا که نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی بسیار سخت می باشد و حتی بعضی از متخصصان قادر به تشخیص آن نیستند. از این رو در صورت مواجه با بیش فعالی در کودکان زیر 4 سال والدین سریعا باید به متخصصان کودک و اطفال مراجعه کرده و با دقت موضوع را با آن ها در میان بگذارند.

نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی چیست؟

نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی آنقدر سخت است که حتما تشخیص آن باید توسط یک دکتر متخصص باشد. دشوار بودن تشخیص بیش فعالی در کودکان زیر 4 سال بدین دلیل سخت و دشوار است که مشخصه اصلی این بیماری توجه و فعالیت بیش از حد می باشد در حالی که یک کودک زیر 4 سال نوزاد بوده و از فعالیت کمی برخوردار است. با این حال تعدادی از والدین متوجه بی ‌قراری و حرکت زیاد فرزند خود در همان ابتدای تولد می شوند که این موضوع ممکن است به دلیل بیش فعالی باشد.

به طور کلی از نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی می توانیم به بی‌قراری، ناتوانی در خوابیدن، فعالیت حرکتی بیش از حد که در رده سنی ان ها تعجب برانگیز می باشد، ناتوانی در توجه کردن یا گوش دادن به صدا ها یا فعالیت های محیط اطراف برای مدت طولانی، بی‌قراری در حین غذا خوردن یا نشستن برای بازی کردن اشاره کنیم. اگر نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی بیش تر از 6 ماه ادامه داشته باشد معمولا برای نوزاد تشخیص بیش فعالی داده می‌شود.

انواع کودک بیش فعال

بیش فعالی به طور کلی به دو بخش تقسیم می شود که در ادامه مقاله به طور کلی به انواع بیش فعالی در کودکان پرداخته ایم.

نوع اول بیش فعالی : کودکان نوع اول فعالیت بالایی دارند اما در تمرکز هیچ مشکلی ندارند که نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی گزینه های زیر می باشد :

• دست و پای بی قرار
• روی صندلی نمی نشیند و دائم بی قرار است
• بالا رفتن از دیوار و سایر وسایل
• همواره در حال دراوردن صداهای مختلف است و نمی تواند بی صدا باشد
• زیاد و طولانی حرف می زند
• تحمل صبر و منتظر ماندن ندارد
• تخریب گر هستند و از خراب کردن وسایل غرق شادی می شوند
• بدون فکر کاری را انجام می دهند و از هیچ چیز نمی ترسند

نوع دوم بیش فعالی : کودکان نوع دوم فعالیت بالایی ندارند در عوض در تمرکز کردن مشکل دارند و حتی با حضور فیزیکی شان نیز باز هم حواسشان جای دیگری است که نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی گزینه های زیر می باشد :

• اصلا گوش نمی دهند و تنها تظاهر به گوش کردن می کنند
• از روی بی دقتی کار ها را اشتباه انجام می دهند
• دائم وسایلشان را گم می کنند
• فراموش کار هستند
• به حرف های والدین و دستورات ان ها گوش نمی کنند
• خواب کمی دارند

تفاوت بیش فعالی در نوزادان با خلق و خوی بد

پس از بررسی نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی والدین باید توجه داشته باشند که بیش فعالی را با خلق و خوی بد کودک خود اشتباه نگیرند. برای مثال ممکن است یک نوزاد از ابتدای تولد خود بد قلق و بد خلق باشد این امر دلیل بر بیش فعال بودن کودک نیست و این کودک در تماشای کارتون یا خواندن غصه می تواند عکس العمل از خود نشان دهد.

همچنین این کودک قادر است در مدت زمان خاصی  با اسباب بازی ‌هایش بازی کند و در ادامه فعالیت‌ هایی مانند بازی با لگو ها یا پازل‌ های خود را انجام دهند این درحالی‌ است که یک کودک بیش فعال که دچار نقص توجه است توانایی انجام این بازی ها و این کارها را ندارد. در نتیجه والدین کودک باید هر عکس العملی را بر پایه بیش فعالی نگذارند.

علل و عوامل خطر ساز برای بروز بیش فعالی در نوزادان چیست؟

امروزه علل و عوامل مختلف و متفاوتی وجود دارد که می تواند یک نوزاد را در برابر اختلال بیش فعالی آسیب ‌پذیر کند که متخصصین تشخیص زود هنگام این بیماری را بیش ‌تر مد نظر قرار داده اند. در ادامه به چند عوامل خطرساز مهم برای بروز بیش فعالی در نوزادان را برای شما مطرح کردیم :

• نوزادانی که مادر آن ها در طول بارداری خود مواد یا الکل مصرف کرده است.
• نوزادانی که مادر آن ها در طول بارداری سیگار می‌کشیدند.
• نوزادانی که مادر آن ها در طول بارداری با سم یا سموم خاصی مانند سم های کشاورزی مواجه شده‌اند.
• نوازدانی که در شرایط زایمان زودرس و یا با وزن بسیار کم به دنیا آمده‌ اند.
• نوزادانی که در سیستم عصبی مرکزی در دوره‌های حساس رشدی با مشکل مواجه شده اند.
• وجود سابقه خانوادگی در مورد بیماری بیش فعالی مورد خطرساز دیگر در ابتلا به این اختلال می باشد.

تشخیص نادرست بیش فعالی

در بحث های قبل گفته شد که هر عمل گفته شده در این مقاله دلیل بر بیش فعال بودن فرزند شما نیست و همه این علائم با هم اختلال بیش فعالی را در بر می گیرد. در حقیقت عوامل مختلفی وجود دارند که می‌توانند نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی باشد که در این شرایط والدین و متخصصین به اشتباه تشخیص بیش فعالی کودک را می دهند در حالی که کودک بیش فعال نیست.

از جمله عواملی که یک متخصص می تواند با درصد بالایی مطمعن شود که فرزند دچار اختلال بیش فعالی شده می‌توان به سابقه ضربه به سر کودک، وجود اختلالات مرتبط با صرع و تشنج، مشکلات تیروئید و ناتوانی‌ های بینایی و شنوایی اشاره کرد. در نتیجه والدین کودک باید در صورت وجود یک مشکل در کودک خود  حتماً با یک متخصص اطفال در تماس باشند و معاینات پزشکی را به ‌طور کامل انجام دهند.

بیش فعالی برای کودک چه خطراتی دارد؟

در تعریف بیش فعالی همان طور که در ابتدا گفته شد این بیماری نوعی اختلال رشدی می باشد که در صورت درمان نشدن و ادامه یافتن آن می‌تواند کودک شما را با مشکلات مختلفی مانند اختلالات در یادگیری، مشکلات تحصیلی و ارتباط او با دوستان و اشنایان مواجه کند.

در حقیقت ادامه یافتن بیش فعالی تا نوجوانی و تحت درمان نگرفتن این اختلال می‌تواند کودک را به سمت رفتار های ضد اجتماعی کشانده و سازگاری او را با محیط کاهش دهد. به همین دلیل بسیار اهمیت دارد که والدین به موقع برای درمان بیش فعالی فرزند خود از روش های درست و اصولی اقدام کنند.

 درمان بیش فعالی در نوزادان

درمان بیش فعالی در نوزادان و کودکان به دو روش کلی انجام می شود. در ادامه به طور مختصر این دو روش را برای شما شرح داده ایم اما بدون مشورت پزشک دست به هیچ یک از روش های گفته شده نزنید زیرا تمامی موارد باید متناسب با درصد بیش فعالی کودک شما توسط دکتر تجویز شود.

درمان دارویی : متخصصین این حوزه تنها در صورت بحرانی بودن شرایط دست به تجویز دارو می زنند و در حالت عادی به هیچ وجه برای کودک دارو تجویز نمی کنند. دارو هایی که یک متخصص در این حوزه برای یک کودک بیش فعال تجویز می کند با تاثیر بر روی قشر مغز و تالاموس، افزایش تمرکز، کاهش تحرک و بی قراری گویی کودک را کنترل می کند.

درمان غیر دارویی : در حقیقت 90 درصد توصیه ها و روش های درمانی متخصصین این حوزه غیر دارویی می باشد و در این نوع درمان تنها اموزش هایی به والدین داده می شود. در ادامه چند مورد را برای شما مطرح کرده ایم :

• ایمن کردن منزل
• تغییر کردن رفتار والدین
• برنامه غذایی
• تنظیم نور منزل
• ورزش

یکی از راه های درمان بیشفعالی نوروفیدبک است که کاملا ایمن بودخ و هیچ گونه عوارض جانبی ندارد و ازین رو برای کودکان بسیار مناسب است.

 جمع بندی

در جمع بندی این مقاله به طور کلی با انواع بیش فعالی و نشانه های کودک بیش فعال در نوزادی آشنا شدید از طرفی دیگر دریافتید که در صورت بروز چند علائم در کودک خود نباید خود سرانه عمل کنید بلکه با مشورت با دکتر متخصص و روان پزشک می توانید جلوی روند پیشرفت این اختلال را در کودک خود بگیرید. در پایان این مقاله در صورت هر گونه سوال یا بروز مشکلی می توانید به سایت نوین مشاوره مراجعه کنید و از خدمات مورد استفاده این سایت لذت ببرید.